24 Aug 10 : An Old Dreams

เมื่อวานอารมณ์เซ็งทำงานไม่ค่อยได้ ขืนทำต่อไปคงไม่ได้งาน แถมเครียดกว่าเดิมอีก ก็เลยหาเรื่องผ่อนคลายไปดูหนังดีกว่า ไปดูเรื่องกวน มึน โฮ ที่ตั้งใจจะดูมานานและ นี่อุตสาห์ไปดูตั๋วราคาเต็ม หนีมาดูวันที่คนอื่นไม่ค่อยได้ดู ก็ไม่คิดว่าคนจะเต็มโรงขนาดนี้ แถมวันนี้ผีเยอะอีกด้วย ผมคงไม่พูดมากแล้วครับ บ่นไปยังไง ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นอ่ะครับ คนกลุ่มนั้นก็ยังคงไม่ได้รับรู้อะไร ยังปฎิบัติตัวเหมือนเดิม ผมก็เคยบอกเค้าด้วยความหวังดี แต่ก็โดนด่ากลับมา เฮ้อ.. คนเรานี่ ถ้ารู้จักคำว่ามารยาทหน่อยก็ดีนะครับ มารยาทในการอยู่ร่วมกันของสัตว์สังคม ตอนนี้ก็แค่ขอให้มีอะไรสักอย่างที่ไปกระตุ้นให้เค้าเหล่านั้นฉุกคิดขึ้นมา และถ้าให้ดีก็ขอให้เค้าปรับปรุงด้วยจะเยี่ยมมากครับ

กลับมาจากดูหนังนี่ก็ไม่ไหวจริงๆ ขอระบายใน FB ตามข้างล่างนี่ล่ะครับ นี่เป็นแค่ส่วนน้อย แต่ว่ามันทั้งเรื่องจริงๆ หลายคนคงคิดในใจว่า "ทำไมมรึงไม่ย้ายไปนั่งที่อื่นล่ะว่ะ มาบ่นเชี่ยไร" ก็ครับ ผมอยากจะย้ายที่นั่งจะตาย จะลุกๆหลายรอบแล้ว แต่ผมดันนั่งตรงกลาง แล้วซ้ายขวาคนเต็มทุกที่นั่ง ก็เกรงใจเค้าอ่ะ แต่ละคนนี่เอกเขนกได้ที่เลย สุดท้ายก็นั่งหงุดหงิดอยู่คนเดียว ต้นๆเรื่อง หนังมัน comedy ก็พอไหวครับ แต่ท้ายๆ drama แล้วพูดไม่หยุด แถมหัวเราะอีกต่างหาก ผมล่ะอึดอัดจริงๆ

ผมไม่ชอบอารมณ์แบบนี้เลยอ่ะ พอมีอะไรมา trigger ให้ต้องคิดนู้นนี่ แล้วสมาธิผมจะหลุดทันที สารเคมีในร่างกายมันตีรวนไปหมดจริงๆครับ แล้วในที่สุดผมก็จะดูหนังไม่สนุก ไม่รู้เรื่อง จะไม่ให้สนใจก็ไม่ได้ครับ มันเสียงดังจริงๆ สุดท้ายหนังจบกลับมาเครียดกว่าเดิม ไม่บรรลุวัตถุประสงค์.. ><

เริ่มออกทะเลแล้ว จริงๆตั้งใจจะบอกว่าระหว่างที่ดูหนังเรื่องนี้อยู่ พอถึงฉากหิมะ อยู่ดีๆน้ำตาก็คลอขึ้นมา ไม่ใช่เพราะเรื่องมันเศร้านะครับ มันเป็นเหมื่อนอารมณ์มันทะลักมาจากข้างในว่า นี่ล่ะ ความฝันของผมตอนเด็ก ในวัยที่เห็นคนอื่นๆไปเที่ยวต่างประเทศกัน เห็นหิมะ เห็นเค้าปาหิมะกัน เห็นแล้วอยากกระโดดลงไปซุก ไปเกลือกกลิ้ง ฮ่าๆ ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันแข็งมันอ่อนยังไง มันก็เป็นจินตนาการวัยเด็กของผมล่ะ บางคนอ่านแล้วก็อาจจะหัวเราะอาจจะขำนะครับ ก็คนมันไม่เคยนิครับ ผมก็พูดได้อย่างไม่อายละครับว่า ผมยังไม่เคยเห็นหิมะ ยังไม่เคยสัมผัสหิมะ และอีกหลายๆอย่าง..  ไม่ต่างกับตอนที่ผมได้ขึ้นเครื่องบินครั้งแรกตอนปี2หรอกครับ ฮ่าๆ >< นึกแล้วก็ขำดี มันตื่นเต้นจริงๆครับ แต่พอโตแล้วมันมีกรอบอะไรก็ไม่รู้มาขวางกั้นความรู้สึกเต็มไปหมด เราก็แสดงออกได้แค่นั้นละครับ ไว้ฟอร์มนิดนึง ^^ 

ตอนนี้อะไรหลายๆอย่างมันถูก recall ออกมาเรื่อยๆเลยครับ ก็คิดว่าถ้าเราได้ไล่เก็บความฝันของเราทีละอันๆไป เราคงมีความสุขมากๆเลยล่ะ ถึงตอนนั้นกรอบที่สังคมสร้างขึ้นมาคงไม่อาจขวางกั้นความรู้สึกที่อัดอั้นได้ ^^

 

ธีรเดช กำลังสร้างความสุขให้ชีวิต

4 thoughts on “24 Aug 10 : An Old Dreams”

  1. อ่านแล้วเข้าใจอารมณ์เซงเช่นนี้จิง ๆ รอบที่ผมไปดูก็มี ดีที่หันไปมองแล้วหยุดคุย + +

  2. เจอเหมือนกัน ตอนเศร้าๆท้ายเรื่อง เจ๊แกขำอยู่คนเดียวทั้งโรง แบบว่าอารมณ์กำลังอินกับหนังมันดาว์นไปเลย

Leave a Reply to Songpol Thep [fb] Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *