หลังจากเจอพายุงานกระหน่ำเข้ามาแบบไม่ให้ตั้งตัว
ตอนนี้หลายๆอย่างเริ่มลงตัว งานเอกสารบ้าบอก็ลดลง
เหลือแต่ที่ต้องไปประชุมทุกอาทิตย์นี่ละ
ซึ่งต่อจากนี้ไป ก็คิดว่าจะได้ทำในสิ่งที่ตนเองถนัดเสียที
ตอนนี้ก็ครบรอบ 1 เดือนพอดี ที่เราจับโปรเจคนี้มา
เพียงแค่เดือนเดียว แต่ความรู้สึกเหมือนผ่านมาสัก 3 เดือนเห็นจะได้
นี่กรูสามารถผลิตงานออกมาเต็มไปหมด ราวกับแยกร่างได้เช่นนี้เลยฤา
เหนื่อยครับ เหนื่อยจริงๆ เป็นการรับตำแหน่งใหญ่ครั้งแรก และดันได้มาทำโปรเจคช้างบิ๊กบึ้ม ใหญ่ทั้งงาน ใหญ่ทั้งปัญหา ใหญ่โชว์พาว นู้นนี่หลายเรื่อง
ยอมรับว่าโคตรเครียดและโคตรกดดัน ชีวิตในเดือนที่ผ่านมาส่วนใหญ่ก็นั่งอยู่หน้าคอมพ์ ตอบเมล์ติดต่อลูกค้า ทำเอกสารทั้งหลายแหล่ Paperwork อะไรก็ไม่รู้เยอะแยะ
ส่วนใหญ่ก็ไม่เคยทำมาก่อน แต่ตอนนี้ก็ได้ทำอย่างเต็มๆเลย
นอกจากจะเป็น PM แล้ว ยังเป็น Coordinator เป็น Designer เป็น Developer รู้สึกว่าเป็นอะไรหลายอย่างเหลือเกิน
คอชักปวด นี่ฉันต้องแบกลิงอยู่กี่ตัวเนี่ย.. หันไปมองคนรอบข้าง.. เฮ้ย.. นั่นมันอุรังอุตัง เชี่ย.. นี่มันกอริล่า
แต่ละคนก็มีลิงเป็นของตัวเอง และไม่ใช่แค่ตัวเดียว
ฉันยังสามารถแบกต่อไปไหวไหม ฉันถามตัวเอง..
ในใจตอนนั้น ไม่ไหวก็ต้องไหววะ ยังไงกูก็ต้องผ่านมันไปให้ได้
จะตายก็ให้มันรู้ไป เค้าจะได้รู้กันว่า มึงอ่อน!!
งานเยอะมันไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่การที่ต้องมารับผิดชอบในงานที่ตัวเองไม่ถนัด การที่ต้องส่งผ่านความคิดคนอื่นออกไป โดยที่เราไม่ได้ insight
มันก็ลำบากใจอยู่.. แต่ทั้งหมดมันก็คือการเรียนรู้แหละหว่ะ.. ก็ต้องลองดู ถ้าคิดจะย่ำอยู่กับที่ก็คงไม่ได้เห็นหรอกว่าหนทางข้างหน้าสวยงามแค่ไหน แม้สุดท้ายเดินไปจะเจอหล่มเจอเหวแต่อย่างน้อยเราก็ได้เลือกที่จะเดินไป
เฮ้ย!! มาเรื่องนี้ได้ไงว่ะเนี่ย… จริงๆตั้งใจจะเขียนแค่ว่า
ผ่านมาเดือนนึงนั่งปั่นงานอยู่แต่หน้าคอมพ์ บ้านก็ยังขัดไม่เสร็จ
วันนี้เพิ่งได้พอมีเวลาว่างมาขัดบ้านต่อ.. ขัดไปได้แค่ 10 นาทีก็หน้ามืดแล้ว
กล้ามเนื้อไม่มีแรง รู้สึกอ่อนแอโคตร ช่วงเดือนที่ผ่านมาเหมือนถูกดูดวิญญาณไปเลยเชียว
ทริปก็ต้อง cancel หลายๆนัดก็ต้องเลื่อนออกไปเพราะมีประชุมด่วน
เอาวะแต่สุดท้ายเราก็ฝืนขัดกำแพงไปได้จนเสร็จตามที่ตั้งใจไว้ ก็ยังเหลืออีกพอสมควร
จะได้มาขัดต่อเมื่อไรยังไม่รู้เลย.. ไม่แน่ น้ำอาจจะท่วมก่อนเราขัดเสร็จก็เป็นได้
ธีรเดช ก่งก๊ง