19 October 2006 : ชีวิตช้านมันเปงไร… เกย์บุก!!


วันนี้ก็ไปเรียน TOEFL เหมือนทุกวัน และก้อปวดหัวเหมือนทุกวัน ไม่รู้เป็นไรหว่ะ… เมื่อวานปวดหัวจนรู้สึกว่าเรียนไม่ไหวแล้วก็เลยออกจากห้องมาก่อนเลย กะว่าไปหาหมอที่ อนามัยจุฬาฯ (อยู่มา 4 ปีละ ยังไม่เคยใช้บริการเลย) แต่พอไปถึง… เจ้าหน้าที่บอกว่า ช่วงนี้ปิดเทอม ก็เลยมีพักเที่ยงด้วย 11.30 – 13.00 เหอะๆๆ ก็เลยเดินคอตกกลับมาที่ศาลาพระเกี้ยว.. ด้วยอาการวิงๆ ไม่รู้ว่าจะห้ายรึเปล่า เว่าๆๆๆ ทำไงดีก็ไม่รุ ไม่รู้ว่าจะเล่นตลกอะไรกะชีวิตช้านมากมาย.. หมอเข้าเวรตอน 9.30-15.30 มีพักเที่ยงด้วย… ส่วนเราก็เรียน 9.00-16.00 มันช่างพอดีอะไรเช่นนี้ ไม่อยากขาดเรียนด้วยเพราะว่าขาดไปแล้ว 2 วัน… แค่นี้เวลาเรียนก็ไม่ถึง 80% แล้ว.. มะได้ certification ด้วย.. ไม่เปงไร..

เอาเป็นว่าวันนี้ก็เซ็งๆ เหมือนเดิม เรียนเสร็จแล้วก็เอา CD TOEIC ไปให้ Pae เห็นว่ามันอยากจะได้… สักพักก็วูบอีกแล้ว… รู้ตัวอีกที่ไม่รู้ไปโผล่ที่บ้านพักตากอากาศ (Paragon) ได้อย่างไร… เด๋วนี้ teleport บ่อยจิง ไม่รุเปงไรมากเปล่า…

สุดท้ายก็ตัดสินใจไปตัดผมดีกว่า (จะไปตัดตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ.. แต่เพิ่งนึกได้ว่าวันพุธ.. ตัดไปเด๋งระเบิดลงบ้านอีก..หึๆชีวิต!!) ก็จัดแจง teleport อีกรอบไปโผล่ที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้า รอบนี้ยังพอมีสติ… ตัดเสร็จก็เจอเรื่อง ระทึก ติดๆกัน 2 เรื่อง…

ออกมาจากร้าน เดินไปที่ counter ขายตั๋ว egv เห็นเจ้าหน้าที่มากมายไม่รุว่าทำไรกัน ก็เลยเดินไปดู… โอ้วว เหมือนหนังฝรั่งเลยอ่ะ… ก็คือฝรั่งนั่นล่ะ เป็นผู้ชายแก่ๆคนนึงไม่รุว่าเป็นโรคอะไรรึเปล่า ต้องเอาเตียงคนไข้มารับเลยอ่ะ.. ให้ oxygen อยู่ ข้างๆเตียงก็มีฝรั่งผู้หญิงแก่ๆคนนึง(คาดว่าเป็นภรรยา) นั่งอยู่บน wheelchair ร้องไห้อยู่… ในขณะที่เตียงเคลื่อนออกไป ญ ก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นพร้อมพยายามขวนขวายตัวเองตามชายผู้เป็นสามีอย่างจะเป็นจะตาย… อีกมือก็คว้าแขนเจ้าหน้าที่ไว้ พร้อมพูดประมาณว่าโปรดช่วยชีวิตเค้าด้วยเถอะ… เห็นแล้วเศร้าจังเลยอ่ะ… ชีวิตคนเรามันก็ไม่แน่นอนเลยเนอะ… ขอให้หายเร็วๆนะคับ

เดินลงไปชั้น 4 แวะเข้าห้องน้ำ หน้า B2S ใครเคยเข้าห้องน้ำเซ็นทรัลก็จะพอรู้ว่า ตลอดทางเดินแคบๆที่มุ่งไปยังห้องน้ำนั้นจะมีโทรศัพท์สาธารณะวางอยู่เต็มไปหมด ตอนที่เดินเข้าไปก็ไม่มีอะไรน่าสงสัยหรอก… แต่ตอนเดินออกมานี่หล่ะ… สักพักมีผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าโทรศัพท์มาสะกิด แต่งตัวคล้ายๆ sale หรือไม่ก็พวก amway ในมือมีแฟ้มอยู่ชุดนึง ประมาณว่าพวกตอบแบบสอบถาม… ด้วยนิสัยของเรา เราก็หยุดแล้วถามว่ามีอะไรเหรอคับ…

เค้าก็บอก : "เอ่อ… น้องคับ เอ่ออ.. เอ่อ… เอิ่ม…น้องคับ.."


เรา : "มีอะไรเหรอคับ…"


เค้าก็ยังคง "เอ่อ…" ท่าทางกระวนกระวาย ดูไม่สบายใจที่จะพูด… (ไอ่เรายังจะไปสังเกตอารมณ์เค้าอีก เห้อ!!) ทันใดนั้น… เค้าก็ล้วงไปหยิบอะไรซักอย่างในกระเป๋าเสื้อ… ตอนนั้นก็ยังนึกว่าเค้าจะให้เราช่วยอะไรรึเปล่า… แต่พอเห็นสิ่งที่หยิบขึ้นมาก็พอรู้เรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้นทั้งหมด… มันเป็นกระดาษเล็กๆใบหนึ่ง.. ในนั้นเขียนทั้งชื่อ email พร้อมเบอร์ติดต่อกลับ… ไอ่เหี้ยมมมมมมม!!!

โอ้โห… แมร่ง.. ไอ่เราก็ยังสุภาพนะ… ตอบเสียงแข็ง "ขอโทษครับ" แล้วรีบเดินออกไปจากบริเวณนั้น ไม่หันกลับมามอง.. ไอ่เราก็ลงไปอีกชั้นนึงระหว่างที่ลงบันไดเลื่อนอยู่นั้น… ก็หันกลับไปมอง… ไอ่ห่าาาาาาา….มันอยู่ข้างหลัง ข้างหลังเลย… มาสะกิดกรูอีก… น้ำเสียงออดอ้อนเชียว… แสรดดดดด…. เลิกยุ่งกะกรูได้ไหมมม….

เอาวะ ขอสุภาพอีกครั้ง… "ขอโทษคับ ไม่เอาคับพี่ อย่ามายุ่งกะผมได้มั้ย…" พูดพร้อมด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างยิ่ง… แล้วก็แหวกทางขอทางคนข้างหน้าลงไปก่อน… กะเดินเข้า se-ed พอดีเห็นไม่ตามมาแล้วก็… แวะไป powerbuy หน้าแพร่ฯ อ่ะ… ฮูวววว… เขตปลอดภัยแล้ว…

ตกใจจิงๆนะเนี่ย.. ไม่เคยเจอแบบ aggressive แบบนี้…สังคมสมัยนี้อารัยกันว่ะ… เอาว่ะ.. เค้าสุภาพมา เราก็สุภาพตอบ… เราว่าเราก็ทำถูกต้องแล้วนะ… เค้าก็เป็นคนเหมือนกัน… แค่บางทีอาจเป็นความคิด หรือความรู้สึกชั่ววูบ อันนี้ไม่รุ้เพราะกรูไม่เคยเป็น…

หลังจากนั้นก็คิดเล่นๆว่า ตัดผมเส็ดก็เจอเรื่องเลย หรือว่าทรงนี้มันดึงดูดว่ะ ทีหลังจะได้ไม่ตัด…555

ps. แล้วชีวิตมันจะดีขึ้นเว่ย… ปวดหัวโว้ยยย…

6 thoughts on “19 October 2006 : ชีวิตช้านมันเปงไร… เกย์บุก!!”

  1. +++Little Bird+++
    ไม่อยากจะบอกว่า ถ้าแกไม่ตั้งชื่อเรื่องไว้ เราก็ไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนั้นเขาทำไมเหรอ
    ต้องเข้าใจอ่ะนะว่าเพื่อนแกเป็นเด็กซื่อ ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรพรรค์นี้หรอก
    โฮะๆๆๆ(.^-^.)
     
    แต่เอาเถอะ ไม่เป็นไรหรอกเนอะธี จะได้รู้ไว้ไงว่าเรตติ้งยังไม่ตก
    ก็อย่างงี้แหละธีมักจะเป็นขวัญใจของสาวๆ(…..)
    5555

Leave a Reply to Yim-Noi Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *