November 2005

จากเหวลึกสู่พื้นพสุธา….

ตอนนี้ก็ OK แล้วล่ะ ทุกอย่างโดยรวมดูดีขึ้น การที่ได้อยู่กับตัวเองคนเดียว ก็ทำให้ได้คิดอะไรมากมายเลยล่ะ..   อย่างไรก็ตาม.. ต้องขอขอบคุณทุกๆกำลังใจ ที่มอบให้นะครับ ขอบคุณจิงๆ   นั่นแหละ.. จากเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้เราได้รู้สึกถึงอารมณ์ของคนที่คิดสั้นเลยล่ะ มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบจิงๆอ่ะ… แต่ยังไงเราก็มีคำพูดที่ยึดติดอยู่ในใจอยู่แล้วอ่ะ..   "ทุกปัญหาย่อมมีทางออก.. เมื่อมีปัญหาผ่านเข้ามาในชีวิต สักวันหนึ่งมันก็จะผ่านไป.."   ตอนนี้เราต้องดำเนินชีวิตด้วย สติ จะทำอะไรต้องคิดให้ดีก่อน… หากพลาดไปอาจจะต้องเสียใจไปทั้งชีวิตก็ได้…… Read More »จากเหวลึกสู่พื้นพสุธา….

ณ จุดต่ำสุดของชีวิต…

ยังจำที่เคยพูดใน blog ได้เสมอ ถึงจุดต่ำสุดของชีวิตครั้งนั้น… มันไม่นานมากหรอก เพียงแต่ครั้งนี้.. มันต่ำซะยิ่งกว่าครั้งนั้น… จนบางครั้งทั้งชีวิตนี้อาจไม่มีอะไรต่ำยิ่งกว่านี้อีกแล้ว… เราหมดสิ้นแล้ว… หมดทุกอย่าง… คุณค่าที่มีอยู่ในตัวเรา…   ตอนนี้.. ณ เวลานี้ เราเหนื่อยมากๆ เหนื่อยกับการที่ต้องต่อสู้ภายในจิตใจ เหนื่อยกับทุกสิ่งรอบข้าง… เหนื่อยจนอยากจะหลับให้ยาวที่สุด อยู่นิ่งๆ อยู่เงียบๆ คนเดียว ปล่อยให้ใจล่องลอยอยู่ในห้วงว่างนั้น… แล้วตื่นขึ้นมาอยู่ในอีกโลกหนึ่ง… โลกที่มีเพียงตัวเรา….… Read More »ณ จุดต่ำสุดของชีวิต…