24 April – 2 May 2005 ชีวิตบนค่าย ตอน 1

เล่าย้อนหลังนะ…
ไปถึง อ.ปัว จังหวัดน่าน ตอนประมาณ 5.30 น.  เราก็เดินไปนั่งพัก + แปรงฟัน รอกินข้าวเช้า ที่ปั้มน้ำมัน ปตท..

ตอนนั้นยังไม่รู้จักใครเลยอ่ะ ก็พูดคุยกะพี่ๆไปก่อน ส่วนน้องๆ ก็ได้คุยกะน้อง ญ ก่อนตามเคย

กินข้าวเสร็จก็ขึ้นรถสองแถวขึ้นค่ายประมาณ 3 ชั่วโมง ช่างเป็นเวลาที่ยาวนานเหลือเกินสำหรับชาวค่ายคนใหม่ๆ
แต่เราอยู่ค่าย slum ขึ้นเขาจนชินชาแล้ว… เห็นน้องบางคนเมารถก็สงสาร เช่นน้องแบร้ เมาตลอดเวลาทั้งตอนขึ้นและตอนลง

ช่วงเวลาที่อยู่บนรถนี่แหละ เลยได้คุยกะน้องๆ ก็เริ่มสนิท
ถึงค่ายประมาณเที่ยง ความรู้สึกแรกที่ได้เห็น site คือ ทำไมปีนี้สะพานมันเล็กจังว่ะ…
พอเดินไปดูใกล้ๆ เอ้ย.. จะหมดเดือนเมษาอยู่แล้วทำไมทำได้แค่นี้เองง

สักพักก็ได้คุยกะแหวน กะ นก ได้ข่าวว่าเด๋ว บ่ายนี้เทปูนๆๆ เท Foot 3 & เสา 2 ต้น Foot 1 อ๊ากก!!
อีกแล้วเหรอนี้ทำไมชีวิตเราได้ผูกพันกะการเทปูนอย่างงี้ ปีก่อนขึ้นมาก็เทเหมือนกัน
ก็บอกน้องๆว่า โชคดีนะเนี๊ยะขึ้นมาได้เทปูนเลย บางคนขึ้นมาหลายอาทิตย์แล้วยังไม่ได้เทซักที

ผ่านวันนั้นไป ดูน้องๆแต่ละคนหมดแรง พอคุยก็รู้ว่างานมันหนักมาก (ก็เล่นมาวันแรกก็เจองานหนักสุดเลย…)
เราก็กลัวน้องไม่ไหว เราก็พูดให้กำลังใจไปเรื่อย ให้รู้ว่าวันเทปูน อ่ะหนักสุดแล้ว วันอื่นๆไม่หนักขนาดนี้หรอก…

คืนแรกตั้งวงเหล้า เราก็ยังไม่ชอบอยู่ดีแหละ ต้องปรับตัวไปเรื่อย คืนนี้ปีพี่นายช่าง ’85 มาด้วย มันก็รู้สึกเหมือนค่ายปีก่อน..
ตอนนี้เราเป็น more จะว่าไปแล้วมันก็ต่าง จริงๆแหละนะ ตามที่พี่ๆเคยบอกว่าแต่ละปีมันก็ไม่เหมือนกัน
ในวง เค้าก็ตั้งเป้ามุ่งไปที่ Freshy มอมเมามาย.. 55  เราก็ต้องคอยดูแลน้องๆ พาไปนอน พาไปอ้วก.. เอิ๊กๆๆ
พอหลังๆเริ่มปรับตัวได้ กลับชอบซะนี่ ชนแหลกๆ

ค่ายนี้ พอยิ่งอยู่นานก็ยิ่งรู้สึกผูกพัน ไม่อยากกลับเลย มันเป็นเหมือนอีกโลกหนึ่งเลยแหละ เป็นโลกที่ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องสนใจว่าเหตุการณ์บ้านเมืองจะเป็นยังไง
ไม่ต้องมีอะไรต้องคิดมาก เราเพียงแค่ทำงานตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายในแต่ละวันให้เต็มที่และ ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้น และเราจะได้ประสบการณ์ที่มีค่าที่ไม่อาจ
หาได้ตามชีวิตมหาลัยทั่วไป ค่ายมีแต่ความอบอุ่น เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ให้ความรัก และคอยดูแลซึ่งกันและกัน
พวกเราอยู่เหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน มีบ้างที่ต้องกระทบกระทั่งกันบ้างแต่ในที่สุดก็จบลงได้ด้วยดี

ความสุขที่เราได้ขึ้นค่ายนี้เราคิดว่าคือความสุขที่ได้ดูแลน้องๆมากกว่า เราอยากให้น้อง Freshy ได้อะไรกลับไปบ้างจากการมาค่ายครั้งนี้

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *