25 August 2005 เริ่มกลับสู่ภาวะปกติ..

อารมณ์คนเราก็อย่างงี้แหละ ขึ้นๆลงๆ ไม่แน่นอน… อนิจฺจํ
 
หลังจากผ่านวันที่รุ้สึกแย่ที่สุด ก็เริ่มรุสึกตัว รู้สึกปลง เพราะเมื่อคนเราล้มแล้วก็ต้องลุกให้ไว อย่ารอให้ใครมาเหยียบหรือก้าวข้ามเราไป ลุกได้เองเป็นดี.. ไม่ต้องรอให้ใครมาฉุดขึ้น… เราต้องเดินด้วยตัวของเราเองเว้ยย…
 
จากจุดต่ำสุด.. เราก็มองวิกฤติให้มันเป็นโอกาสซิ… นี่แหละโอกาสเราจะแสดงให้คนอื่นรู้ว่า เราพลาดแต่เราไม่ถอย
เราต้องสู้ต่อไป… 
งานชมรม… จะมัวแต่คิดว่าไม่อยากทำ หรือไม่เหมาะสมกับเรา ทำไม… มองให้มันสนุกซิ  เราต้องสนุกกับมัน แล้วทุกอย่างจะดีเอง จิงมั้ย….คิดซะว่าเราไปช่วยเหลือสังคม ไปเปิดโอกาสให้เด็กๆ ไปเรียนรู้วิถีชีวิตของชาวบ้าน  แค่รอยยิ้มแห่งความสุขของเด็กๆ กับความบริสุทธิ์ใจที่ชาวบ้านมอบให้  ก็ทำให้เรามีความสุขแล้วแหละ..
->ทำงานเหนื่อย แต่จบด้วยความประทับใจ… เราเคยสัมผัสมาแล้วนิ.. ไม่ชอบเหรอ??
 
Dtac.. โอกาสมันมาหาเราแล้ว.. ประสบการณ์ที่ได้มาเราว่ามันคุ้มนะ… ชีวิตมหา’ลัย มีใครบ้างจะมีโอกาสได้ทำงานกับบริษัทใหญ่ๆ แบบพวกเรา  แม้ว่าเค้าจะใช้งานโหดก็เหอะ.. แต่นี่ก็เหมือนเป็นบททดสอบแรกของ ชีวิตนักพัฒนาโปรแกรมในอนาคต ไม่ใช่หรือ?… ชีวิตจิง มีมั้ยที่สัญญาหมดอายุแล้ว เค้ายังเลื่อนให้เรา… อย่าลืมนะว่า ต่อไปเราต้องเจออะไรที่โหดร้ายกว่านี้แน่ๆ  
 
ขอบคุณ อ.สมชาย มากๆครับ ที่ทำให้ผมมองโลกกว้างขึ้น ได้เห็นชีวิตในอีกมุมหนึ่งที่ผมอาจจะมองไม่เห็น…
 
 
เฮ้อ… เพลงความเชื่อ BodySlam มาถูกเวลาจริงๆๆ
 
" …ชีวิตมันต้องเดินตามหา.. ความฝัน
หกล้มคลุกคลานเท่าไหร่
มันจะไปจบที่ตรงไหน
แต่จะยังไงก็ต้องไป.. ให้ถึง
 
ที่สุดถ้ามันจะไม่คุ้ม
แต่มันก็ดีที่อย่างน้อย ได้จดจำ
ว่าครั้งหนึ่งเคยก้าวไป
แค่คนที่เชื่อในความฝัน
จะเหน็ดจะเหนื่อยก็ยังต้องเดิน.. ต่อไป…"

6 thoughts on “25 August 2005 เริ่มกลับสู่ภาวะปกติ..”

  1. หุหุ เพิ่งรุว่าแกมี blog กะเขาด้วย ตามมาอ่าน ว่าแต่ดองไว้ไม่ค่อยนานเลยนิ :b

  2. Lert_commander wrote:

    อ้าว … แกเป็นงี้ไปตั้งกะเมื่อไหร่หว่า ..
    เอาหนะ … พยายามเข้า … เดี๋ยวมันก็ดีเอง

    งานชมรมเป็นงานของรุ่น … ทำด้วยความสัดทา … กินใจ … ใช้ใจทำงาน <<< มันเหนื่อยตรงนี้แหละ
    แต่วันนึงที่เราใช้ใจทำงานมากๆ … มันจะมีใจมาช่วยเราทำงาน … แล้วทุกอย่างจะเข้ากันได้ดีขึ้น <<< ลองดูเดี๋ยวก็รู้

    ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าทำไมแกเป็นอย่างนั้น … แต่ดีใจที่กลับมาคึกได้ … ตั้งใจทำงานหละ … มีอะไรก็ถามรุ่นพี่ได้นะ (ถ้ามาถามช้าน … ช้านคิดค่าสอนเป็นเบียร์เยอรมัน 1 แก้วนะเฟร้ย … แกไม่ต้องจ่าย … แต่พวกปี 4 ต้องจ่ายให้ช้าน)

    ค่ายไม่ยากหรอก … ขอให้ตั้งใจ … ใช้ใจเข้าแลก … ถึงมันจะเหลว … แต่มันจะกินใจ … ไม่เชื่อก็ลองดู

    Glaub’ deiner Freunde .. Sie koennen selbst veraendern! .. hoffe ich auch!
    ปล. กลับไปจาเลี้ยงเบียร์ 1 แก้ว … ส่วนถ้าติดจายก็ต้องช่วยกันออกตังค์ซื้อแล้วหละ …

  3. Pae-Wireless wrote:

    เล่นแบบอาจารย์ภาคไฟเลยนะ ความเชื่อ Bodyslam

  4. 🙂 กลับมาเปนคนเดิมซะทีเน้อ
    ทุกอย่างมันก็แล้วแต่เราจามองแหละ ถ้ามองดีๆ ในความผิดหวังมันก็มีบทเรียนดีๆ ให้กับเราเหมือนกัน
    ความทุกข์มันจาทำให้เราเข้มแข็งขึ้นนะ

    พอเวลาผ่านไป นึกย้อนกลับมาดู มันก็คงเป็นเรื่องขำๆ ไปแล้วล่ะมั้ง ก็คิดซะว่าต่อปายจะได้ไปเล่าให้ลูกให้หลานฟังได้ 55 (เพิ่งผ่านความรู้สึกตกมีนมาหมาดๆ)

  5. กิ๊ป wrote:

    อ่านแล้วดีใจนะ ที่แกคิดได้อย่างงี้ซักที ถ้าเรามัวมานั่งกลุ้ม ก็มีแต่จะส่งผลร้ายกับเรา
    สิ่งที่ผ่านมา ถึงแม้เราจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีก แต่มันก็เป็นบทเรียนที่ดีมากเพื่อให้เราสู้ต่อไป..นะจิบัน 55555
    เป็นกำลังใจให้แกเสมอ..จริงๆนะ

Leave a Reply to Lert_commander wrote: Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *