9 Feb 07 : ฮัดซ่า!! ในที่สุดรางวัลที่ 1 ก็เป็นของช้านนน…

     ตลอดระยะเวลา 3 วันที่ผ่านมาร่างกายเหนื่อยอ่อนอย่างรุนแรงต้องเดินทางไปกลับ Fashion Island ที่สุดแสนจะกันดาร ไกลมากกก… ในที่สุดก็ดำเนินมาถึงวาระสุดท้าย… นั่นคือการประกาศผลรางวัล..

     วันนี้กว่าจะมาถึงงานก็เกือบบ่ายสามเห็นจะได้ เพราะเราต้องไปสอบลีลาศที่มหา’ลัยก่อน เสร็จแล้วต้องมาหาคู่ลงแข่งอีก (อยู่ดีๆคู่ของเราก็หายไปไม่ยอมมาสอบด้วย เพื่อนๆบอกว่าไปหาแฟนที่เชียงใหม่เป็นอาทิตย์แล้ว ติดต่อไม่ได้ด้วย แล้วจะทำยังไงล่ะ วันนี้ต้องส่งชื่อแข่งด้วย..) กว่าจะได้ออกจากมหา’ลัยก็ 13.30 น. ไปต่อสาย 26 ที่อนุสาวรีย์ชัยฯ ใช้เวลา 1 ชม ก็ถึง.. เหนื่อยจัง!!

     มาถึงงานยังไม่ทันได้เปิดบูธ เค้าก็เรียกรวมเพื่อประกาศผลรางวัลแล้ว.. วันนี้มี อ.โปรดปราน อ.พิษณุ และ อ.วิษณุ มาให้กำลังใจถึงในงาน.. ลุ้นกันตัวโก่งเลย.. โครงงานเรานี่ไม่ได้หวังรางวัลอะไรเลยนะ กะว่าจะมาเฝ้าบูธ 3 วัน เอา 1800 แค่นั้น.. บูธก็มี poster แผ่นเดียว.. กะ LCD 1 ตัว.. บูธโล่งมาก.. แผ่นพับก็ไม่มีแจก!! เป็นไงล่ะบูธเราขำขนาดไหน จนมาถึงช่วงประกาศผลรางวัล ก็มีพิธีกรสาวผู้ซึ่งมีน้ำเสียงราบเรียบราวกับกำลังประกาศผลรางวัลสลากกินแบ่งอยู่กล่าวต้อนรับ.. น้ำเสียงของพี่เค้าไม่มีความน่าตื่นเต้นเลยสักนิด.. ทีนี้มาถึงตอนประกาศผลหมวดของเรา.. เค้าจะประกาศไล่จากรางวัลชมเชยขึ้นไป แต่จะเก็บรางวัลที่หนึ่งไว้ประกาศพร้อมกัน.. ปรากฏว่า 4 รางวัลแรกไม่มีชื่อโครงการเราเลย..  ทีนี้ก็ต้องมาลุ้นว่าเราจะได้ที่ 1 หรือ ชวด!! แต่คิดว่าชวดมากกว่าเพราะตอนที่ประกาศรางวัลที่ 2 เค้าประกาศชื่อโครงการผิด แล้วพูดแก้เป็นอันใหม่ เราก็คาดว่าไอ่ชื่อที่ประกาศผิดนี่แหละ คือรางวัลที่ 1.. ตอนนั้นก็คิดว่าไม่ได้อยู่แล้ว แต่ก็แอบลุ้นอยู่ลึกๆ
     แต่พอพิธีกรเริ่มประกาศรางวัลที่ 1 ว่า "ชุด… " แค่คำว่า "ชุด" คำเดียวเท่านั้น เหล่านิสิตและอาจารย์ก็เฮกันลั่น Hall (ปกติพวกจุฬาฯก็เฮฮากันเสียงดังอยู่แล้ว โดยเฉพาะตอนที่คนอื่นๆเงียบกัน 55) เราก็ตกใจนิดหน่อยแล้วก็วิ่งปรีเข้าไปหน้าเวที ปาดหน้าเวทีไปหนึ่งรอบโชว์ตัว 55 เปล่าหรอก ขึ้นผิดด้าน!! หน้าเราเนี๊ยะ ยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิงเลย.. ยิ้มจนปากสั่น ให้ความรู้สึกเดียวกับตอนได้ที่ 1  iAwards เลย เสร็จแล้วก็รีบโทรไปหา อาจารย์ที่ปรึกษาโครงงาน อ.ทวิตีย์ เพราะอาจารย์จะขึ้นเครื่องไป conference ที่เกาหลีแล้ว… อาจารย์ท่านก็แสดงความยินดีกับเราด้วย.. ขอบคุณมากคับ..

มาดูชื่อโครงงานเต็มๆของเราดีกว่า..
(ภาษาไทย) ชุดโปรแกรมสื่อสารที่ล่วงรู้สถานะการมีอยู่ของผู้ใช้สำหรับโทรศัพท์เคลื่อนที่ประเภทพ็อกเก็ตพีซี
(ภาษาอังกฤษ) Presence-Aware Communication Suite for Pocket PC Phones

ก็เป็นโปรแกรมที่รวมการสื่อสารทั้ง Cellular Network และ Internet ไว้ด้วยกัน โดยโปรแกรมจะช่วยแนะนำการติดต่อสื่อสารโดยอาศัยข้อมูลสถานะของบุคคลที่เราต้องการติดต่อด้วย เช่น ถ้าเค้าประชุมอยู่ เราก็จะรู้ว่าเค้าไม่ว่างนะ ก็ไม่ควรโทรไป โดยจะแนะนำให้ใช้การส่ง SMS หรือ IM (Instant Messaging) แทน.. มิฉะนั้นอาจจะเสียตังค์ค่าโทรไปโดยไม่สามารถบรรลุวัตถุประสงค์ตามที่ต้องการได้ เช่น โทรไปแล้ว ได้คุยกัน 3 คำว่า "เด๋วโทรกลับ!!" แต่เสียตังค์ไปแล้ว 5 บาท!! เฮือก!! นั่นล่ะ.. นี่ก็คือโครงงานคร่าวๆสุดๆของเรา.. โครงงานคิดว่าไปเด่นตรง technique กะแนวคิด ง่ะ เหมือนตอนที่ส่ง iKonAttack เลย.. แล้วคงเป็นเพราะเราใช้ Context API ที่เราได้สร้างขึ้นมาเองด้วยละ (เป็น Senior Proj ของเรา).. ตอน present เมื่อวานกรรมการได้พูดทิ้งทายก่อนจบกว่า.. โปรแกรมนี้ถ้าจะขายต้องขายระดับ Enterprise เลยนะนี่.. ไม่รู้ว
่าชมหรือตินะ.. แต่หลังจากได้รางวัลมาแล้วก็คิดว่า คงชมมั้ง 555  

     ส่วนเพื่อนๆที่ไม่ได้รางวัลก็ไม่ต้องเสียใจนะ เราว่าโครงงานของทุกคนก็มีจุดเด่นกันคนละแบบ และเป็นโครงงานที่ยอดเยี่ยมทั้งนั้น คนที่ไม่ได้รางวัลก็ถือซะว่ากรรมการเค้ายังมองไม่เห็นประสิทธิภาพของเราซึ่งมีอยู่อย่างเต็มเปี่ยม.. สู้ต่อไปคับ..

ps. งานชิ้นนี้คงเป็นงานประกวดชิ้นสุดท้ายของชีวิตมหาวิทยาลัยแล้วล่ะ.. เหนื่อยแต่ก็คุ้มนะ (เมื่อเห็นเงินรางวัล 555)

10 thoughts on “9 Feb 07 : ฮัดซ่า!! ในที่สุดรางวัลที่ 1 ก็เป็นของช้านนน…”

  1. ยินดีด้วยนะค้าบบ แล้วอย่าลืมมาเลี้ยงเพื่อนๆ ด้วยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
  2. เก่งมากเลย  สู้ต่อไป  ระยะทางยังอีกไกล  นี่เพิ่งเป็นการเริ่มต้นเท่านั้น  แล้วเจอกันน่ะ

  3. Sinee Suwanchais?ri
    เวิ่นมากๆ รวยแล้วอย่าลืมล่ะ …แต่ก็ดีใจด้วยนะ
  4. Little Bird(^0^)

    CONGRATULATIONS ON YOUR SUCCESS NA JA. (.^^.)

     

    แหม…คนเราให้เรามาอ่านบล็อกเพราะอย่างนี้นี่เอง

Leave a Reply to Little Bird(^0^) Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *