30 May – 1 Jun 08 : ทริปเกาะนางยวน #2

     วันนี้เคลียร์งานเสร็จไปบางส่วนล่ะ มาอัพทริปนางยวนต่อ..  คืองี้..  ทริปครั้งนี้ไม่ได้มีแก๊งค์เราไปแก๊งค์เดียวหรอก มีผู้ร่วมทัวร์เป็นกลุ่มผู้สูงอายุประมาณ 20 คน อายุประมาณ 40-55 ปี ไปด้วย ดูท่าทางเหมือนพวกโต๊ะเปียแชร์มาเที่ยวกัน ไม่ใช่มาเที่ยวแบบครอบครัวชัวร์ๆ ก็คงจะพอเดาได้ล่ะนะว่าพฤติกรรมที่จะกล่าวถึงต่อไปจะเป็นเยี่ยงไร ซึ่งต่อไปจะขอเรียกกลุ่มนี้ว่า 'แก๊งค์ไต้หวัน' ละกัน

     แก๊งค์นี้นิสัยแย่สุดๆ ไร้มารยาทมากๆ จนไม่รู้จะกล่าวว่าอย่างไรแล้ว เริ่มเห็นแววตะหงิดๆตั้งแต่ขึ้นเรือแล้วล่ะ.. รถของพวกไต้หวันมาถึงเป็นคันสุดท้ายเลย เลทไปประมาณ 2 ชม. เท่านั้นเอง.. ตอนเค้าขึ้นเรือมา ที่นั่งก็ใกล้เต็มแล้วล่ะ ที่นั่งติดๆกันก็ไม่มีแล้ว ก็โหวกเหวกโวยวายอะไรไม่รู้ ตอนนั่งเรือก็หวังไว้ในใจว่าคงไม่ได้พักที่เดียวกันหรอก.. ทั้งๆที่เหลือบไปเห็น sticker ที่อกแล้วล่ะ.. สีเดียวกัน.. แต่ในใจก็ยังคงหวังอยู่

     เทียบท่าที่เกาะนางยวนเป็นที่แรก.. มีแต่คนไทยขึ้นเกาะทั้งนั้นเลย.. เอ้อลืมไปว่ามีพวกไต้หวันด้วย.. ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรพยายามมองโลกในแง่ดีไว้.. ต่างคนต่างอยู่..  หลังจากนี้วินาทีนี้ข้าพเจ้าจะสาธยายพฤติกรรมไต้หวันๆ ของแก๊งค์นี้ให้สดับรับฟังกัน

     หลังจาก check-in กันเรียบร้อย ช่วงเวลาต่อมาที่จะต้องมาพบเจอกันก็คือ ช่วงเวลาอาหารกลางวัน ซึ่งเป็นแบบ Buffet เมื่อกับข้าวลงพร้อม.. ข้าพเจ้าก็ร่อนเข้าไปก่อน เนื่องจากหิวมากกก เพราะข้าวเช้ากินข้าวต้มไปหน่อยเดียวเอง ส่วนพวกไต้หวันก็มาช้าตามเคย.. มาถึงก็รีบมาต่อแถว.. กลุ่มข้าพเจ้าบางส่วนก็เพิ่งไปตัก ก็ต้องไปต่อแถวหลังจากอาซิ้ม อาซ้อ..  ข้าพเจ้าก็สวาปามไปเรื่อยๆ จนหมดจานแรกก็งงว่า.. ทำไมไปตักกันนานจัง ไม่มาเสียที สักพักรุ่นพี่คนนึงก็เดินหัวเสียมาพร้อมบ่นเป็นชุด คือว่า คุณป้าแก๊งค์ไต้หวัน พี่แกเล่นเลือกกก แต่สิ่งที่อยากกิน.. เลือกแบบว่าตั้งหน้าตั้งตาเลือก คีบทีละชิ้น.. คุ้ยๆ.. เขี่ยๆ.. คีบๆ.. โดยที่ไม่สนใจเลยว่ามีคนต่อแถวอยู่ยาวเฟื้อยย.. เอ่อ.. ไม่แน่ใจว่าชาติที่แล้วเกิดเป็น…..หรือเปล่าคับ!!

//เนื้อหาต่อไปนี้อาจมีคำหยาบ ไม่สุภาพ และผิดกาลเทศะ โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพ

     วันที่ 2 วันนี้ต้องไปดำน้ำดูปะการังรอบเกาะเต่า.. มีไอ่ลุงแก่เง่าๆคนนึง.. เห็นแล้วอยากจะกระโดดถีบ.. มันดำๆอยู่ เกิดเหนื่อย อยากจะพักตรงไหนก็พัก อยากจะเหยียบตรงไหนก็เหยียบ แล้วแต่ละที่ที่มันเหยียบนะ.. ปะการังทั้งนั้น.. เห็นเต็มตาเลย.. เหยียบปะการังกะโหลกก้อนเบ้อเริ่มสวยงามมาก.. ไม่ใช่เหยียบตีนเปล่านะ.. มันใส่รองเท้าลงไปด้วย.. ยังไม่พอ.. มันไม่ใช่แค่เหยียบเพื่อพยุงตัวนะ.. มันยืนขึ้นมาด้วยความภาคภูมิใจ หันไปหันมามองไปรอบๆ ประมาณเรียกร้องความสนใจ บ้างก็ตะโกนร้องเรียกบริวารของตนให้มาดูความสวยงามของปะการัง แต่กรูยิ่งมองไปเท่าไหร่ก็เห็นแต่ความถ่อยของมรึงนี่ล่ะ.. มันถอด snorkle มาล้างอย่างสบายใจเฉิบ พอหายเหนื่อยก็พุ่งตัวออกไปอย่างสวยงาม.. ทิ้งไว้แต่ความบอบช้ำของปะการังที่อุตส่าห์ถีบส่งมันออกไป..

     ดำน้ำทั้งหมด 3 จุด.. กรูก็เห็นมันยืนทุกจุดเลย.. แต่ละจุดก็มากกว่า 3 ครั้ง.. แถมยังไปจับปลานกแก้วขึ้นมาบนเรืออีก เอามาโชว์กันเอิกเกริก.. เอ้อ..มรึงเก่ง.. ได้ยินพรรคพวกบอกว่ามันตายไปแล้ว แต่ก็นะไม่ว่ามันจะตายอยู่แล้วหรือตายในมือมรึง ยังไงก็ไม่ควรไปจับมันขึ้นมาว่ะ.. เอามาแล้วไงล่ะ วางบนพื้นในเรือเฉยๆ.. ให้ร่างอินทรีย์ของมันเป็นอาหารของสัตว์ตัวอื่นๆยังดีเสียกว่า..  ขอร้องเถอะ กรูรู้ว่าอีกไม่นานมรึงก็ตายแล้ว.. คงไม่มีโอกาสได้ดูอะไรยังงี้แล้ว แต่ช่วยเอาจิตสำนึกที่ไม่ค่อยจะมีของมรึงนี่.. มาช่วยกันเก็บรักษาให้รุ่นลูกรุ่นหลานได้เห็นความสวยงามหน่อยเถอะ ไม่อยากให้เห็นแต่คราบความถ่อยที่มรึงทิ้งไว้หรอก..

//สิ้นสุดขอบเขตความหยาบ

     ระหว่างดำน้ำมีข้าวกลางวันและผลไม้.. คุณป้าเดินเข้ามาที่ถาดสับปะรดหยิบขึ้นมา 1 ชิ้น พลิกไปพลิกมาพินิจพิเคราะห์สักครู่ แล้ววางกลับลงไปที่เดิม.. ข้าพเจ้าที่กำลังจะเดินไปหยิบแทบผงะทันที.. พลางคิดในใจว่า.. ข้าพเจ้าจะเจออะไรเซอร์ไพรซ์จากแก๊งค์นี้อีกหนอ..

     กลับมาถึงเกาะ แก๊งค์ไต้หวันก็ไปบุกทะเลต่อพร้อมด้วยขนมปังเต็มถุง เพื่อให้อาหารปลาแถวนั้น  คือว่าแค่คิดมันก็ผิดแล้วหว่ะ.. ที่ป้ายเค้าก็เขียนไว้ตัวเบ้อเริ่มว่าห้ามให้อาหารสัตว์ ที่จริงในใจลึกๆของเรา เราอยากจะให้อาหารเหมือนกันนะเพราะปลามันจะเข้ามารุม เป็นฝูงเลย.. ชอบๆ แต่ก็ต้องระงับความอยากไว้.. ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไมถึงห้ามไม่ให้ให้อาหารปลา.. แต่ไปดำกีที่ก็จะมีเขียนป้ายเขียนห้ามไว้ เราก็ยินดีปฏิบัติตามนะ.. กลับมาต่อ.. แก๊งค์นั้นก็โหวกเหวกโวยวายอีกเช่นเคย.. เสียงดังมากๆฝรั่งแถวนั้นคงรำคาญมากมาย.. ป้าเค้าเอาขนมปังมาล่อปลาแล้วก็โกยปลาขึ้นมาเหนือน้ำ โยนใส่ป้าคนข้างๆ เล่นกันสนุกสนาน.. กรี๊ดกร๊าดเหมือนเด็กวันรุ่น.. นี่คงเป็นภาวะ Child Ego State ตามที่ได้ร่ำเรียนมาเป็นแน่.. คนแก่..สุดท้ายก็จะกลับไปเป็นเหมือนเด็ก  กลุ่มนึงเล่นเป็นเด็ก ส่วนอีกกลุ่มนึงก็ถือถุงมา 1 ใบ.. แล้วเก็บปะการังที่ตายแล้วกลับบ้าน เห้ออ..

      พอถึงอาหารเย็น ที่โต๊ะกลางมันจะมี Cooler น้ำดื่มวางอยู่ให้คนไปกดๆ.. ไอ่เรากำลังจะเดินไปกด เห็นมี ญ จากกลุ่มอื่นเดินเข้ามาพอดี เราก็เลยให้เค้ากดก่อน ส่วนเราก็รออยู่ข้างๆ.. ทีนี่ล่ะ.. คุณป้ามหาภัยโผล่มาอีกแล้ว.. ขณะที่ ญ คนนั้นกดเสร็จกำลังจะเดินออกไปพร้อมกล่าวคำขอบคุณ.. ป้าคนนั้นก็รี่เข้ามาเสียบทันที.. พร้อมกับเหลือบมองด้วยหางตา คล้ายจะรู้ตัว แต่ก็ลอยหน้าลอยตาต่อไป.. กดเสร็จก็กลับหลังหันเดินกลับเข้าปลักทันที ไร้ซึ่งคำกล่าวเพื่อจรรโลงจิตใจข้าพเจ้าเลย.. อีกไม่นาน.. ตัวละครลับเป็นคุณลุงอีกหน่วยนึง.. เดินออกมาจากปลัก.. เดินมาถึง Cooler เปิดฝาข้างบน แล้วเอาแก้วน้ำลงไปตักเลย!! เฮ๊ย!! กรูละตกใจ.. แทบจะยกป้ายคะแนนแบบยิมนาสติกเลย.. เลวได้ใจมากเลย เอาคะแนนความเลวไปเลย 9.5..  อีก 0.5 เก็บไว้ให้ความดีที่ยังอุตส่าห์เอาแก้วออกมาตัก นึกว่าจะเดินมาเอาลิ้นเลียที่ก็อกน้ำเหมือน…..ข้างต้น

     พอดีกว่า ข้าพเจ้าล่ะเอือมสุดๆ.. ก่อนจากกันขอฝากข้อห้ามต่างๆที่เห็นบ่อยๆตามอุทยานนะครับ..

  1. ห้ามนำขวดพลาสติกเข้าเกาะ
  2. ห้ามให้อาหารสัตว์
  3. ห้ามเหยียบปะการัง
  4. ห้ามนำของที่ไม่ใช่ของตัวเองออกจากเกาะ.. ซากปะการัง เปลือกหอย หิน ฯลฯ
  5. ทิ้งขยะให้ถูกที่
  6. มากี่ชิ้น ก็เอากลับไปเท่านั้น อย่าทิ้งอะไรไว้ในเกาะ เว้นเสียแต่รอยเท้าของคุณ

 

ช่วยกันรักษาธรรมชาติกันหน่อยนะครับ ช่วยกันคนละไม้คนมือ จะทำอะไรก็คิดถึงผลกระทบที่จะตามมาด้วยนะครับ อยากให้รุ่นลูกรุ่นหลานเราได้เห็นความสวยงามเหมือนกับที่เราเห็นให้มากที่สุด..

//แก้ไขเพิ่มเติม 5/6/08 09:20
ps. กลุ่มบุคคลที่อ้างถึงข้างต้น ทั้งหมดเป็นคนไทยครับ และอ่านภาษาไทยออกครับ.. แต่มีบ้างที่จะพูดภาษาของกลุ่มตัวเองที่ข้าพเจ้าฟังไม่เข้าใจ..
ps2. ไต้หวัน (adj).. เป็นคำบัญญัติของกลุ่มข้าพเจ้า ใช้อ้างถึงบุคคลที่ทำตัวแย่ๆ ทำในสิ่งแย่ๆ ไม่สมควรเป็นคนไทย
ps3. กลุ่มข้าพเจ้าก็มิได้อยู่เฉยนะครับ.. ตอนที่เหยียบปะการังก็เข้าไปพูดข้างๆหู แต่ไม่ได้พูดตรงๆ ทั้งกลุ่มเข้าไปเนียนข้างๆล้อมมันไว้.. แล้วเล่นละครไป 1 องก์.. โปรเจคเสียงออกไปก้องทั่วทะเล "เฮ้ย ตัวเวิ่น(นามสมมติของบุคคลในกลุ่มข้าพเจ้า ซึ่งต้องกลายเป็นคนต่อบท อย่างไม่ทันตั้งตัว) เค้าห้ามเหยียบปะการัง อย่ามาทำนิสัยแย่ๆ blabla" แต่มันก็นิ่งไม่ไหวติง ราวกลับฟังภาษาที่ข้าพเจ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง แถมยังลอยหน้าลอยตาเฉ้ยย ข้าพเจ้าทำดีที่สุดแล้ว ไปดำน้ำต่อดีกว่า ไม่อยากมีเรื่องตอนไปเที่ยว บัวในตมกลางทะเลมันคงต้องจมอยู่อย่างงั้นล่ะ ขืนโผล่ขึ้นมามันก็คงตายด้วยฤทธิ์ของเกลืออยู่ดี.. เฮ้อ ชีวิตหนอชีวิต.. สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม..

Tags:

4 thoughts on “30 May – 1 Jun 08 : ทริปเกาะนางยวน #2”

  1. Sinee Suwanchais​ri
    เฮ้ๆๆ มีบทชั้นด้วยเหรอ แย่ ไต้หวันจริงๆ แกแหละไต้หวัน
  2. hey คุณลุงคน นั้น เค้ามีชื่อว่า  คุณลุง ”Step UP ” เพราะแก step ทุกที่ ทุกเวลา
     
  3. Samamon Khemmarat
    อ่านแล้วหงุดหงิดไปด้วยเลย เซ็งเนอะ คนพวกนี้
  4. ประเทศเค้าอาจจะสอนให้คนไม่มีวัฒนธรรมแบบนั้นก็ได้นะครับ
     
    แล้วอีกอย่าง การกระทำแบบนี้ ไม่มีคนที่ได้รับการศึกษาที่ไหนเค้าทำกันหรอก
     
    พวกนั้นก็แค่ คนโง่ที่พอมีตังอะครับ น่าสงสารๆ

Leave a Reply to -Natdanai- Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *