สวัสดีทุกท่านที่ให้การสนับสนุนตลอดมา.. ช่วงชีวิตปีสี่ที่่ผ่านมากระผมยังไม่ได้พักเลยขอรับ..ตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายของกระผม มันชักจะไม่ค่้อยสู้ดีเท่าไร มักจะปวดเมื่อยตามหัวไหล่ หรือบริเวณคอเป็นระยะๆ ครั้นจะได้พักผ่อนระหว่างนั่งรถกลับบ้าน ก็ไม่ได้เป็นตามคาดต้องคอยนวด คอยบีบ ตามจุดต่้างๆที่มักจะปวดหรือชาเป็นพักๆ อาการต่างๆเหล่านี้คงเป็นผลมาจากการต้องแบกเครื่องคอมพิวเตอร์แบบวางบนตักไปมาระหว่างที่บ้านและมหาวิทยาลัย อยู่เป็นประจำทุกวัน ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิตของนิสิตภาควิชาคอมพิวเตอร์ เมื่อใดที่มีเวลาว่าง จำต้องเปิดจอทำงานทุกครั้งไป การทำงานช่วงเพลานี้ช่างเหนื่อยอ่อนนัก บางครั้งข้าพเจ้าก็ฉุกคิดได้ว่า..ชีวิตการทำงานในภาคหน้าจะเหนื่อยสักเพียงใดเล่า.. แม้ขณะนี้ยังเล่าเรียนอยู่ก็มีงานเข้ามามากมายมิได้ขาดสายหรือว่าสิ่งเหล่านี้คืออุบายที่ครูอาจารย์ได้จัดเตรียมเพื่อให้พวกเราเหล่านิสิตได้เรียนรู้และตระเตรียมกายและใจให้พร้อมเผชิญกับชีวิตความเป็นจริงที่ต้องพบเจอ บางครั้งการรับผิดชอบงานที่มากเกินพอดีก็ทำให้ข้าพเจ้าจำต้องละทิ้งสิ่งที่รักหลายๆอย่างไป อาจเพราะเพื่อต้องการทุ่มเททั้งกายและใจให้กับงานที่ตนเองรับผิดชอบ และเพื่อให้ผลลัพธ์ออกมามีประสิทธิภาพยังผลให้เรารู้สึกภูมิใจในสิ่งที่ทำ ดังคำกล่าวที่ว่า "ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน.." สิ่งสำคัญที่พึงกระทำในภาวะกดดันเยี่ยงนี้คือ การกำหนดเวลาการทำงานต่างๆ… Read More »26 August 2006 เหนื่อยล้า.. เบลอ.. มึน..